Odwiedzasz teraz tę stronę co prawdopodobnie jest spowodowane cierpieniem z powodu bardzo trudnych doświadczeń, jakich doznałaś/doznałeś w przeszłości lub jakich nadal doznajesz. Możliwe, że doznajesz niekontrolowanych wspomnień, koszmarów, dysocjacji, czujesz poczucie winy, niegodności, zła, niższości, gorszości. Być może usiłujesz unikać dręczących, awersyjnych emocji i masz trudności z zaufaniem innym. Może czujesz się samotny i wyobcowany od innych i od własnych uczuć.

Podczas traumatycznych wydarzeń nasz mózg zapamiętuje najważniejsze doświadczenia: doznania zmysłowe (takie jak zapachy, ból, duszenie, nudności, pobudzenie (seksualne), emocje (takie jak bezsilność, lęk, upokorzenie, panika, bezradność), oraz myśli (takie jak: nie przeżyję, dlaczego tak się dzieje? wolałbym umrzeć” it.). To właśnie nazywamy wspomnieniem traumy. 

Konsekwencje przemocy fizycznej, psychicznej i/lub seksualnej można podsumować terminem Zespół Stresu Pourazowego PTSD. 

Do najważniejszych objawów złożonego PTSD zaliczamy:

1. Częste ponowne doświadczanie bardzo żywych wspomnień traumy w obrazach mentalnych, w głosach, w zapachach, także w odczuciach cielesnych,
2. Podejmowanie prób unikania wszystkiego, co kojarzy się z traumą i wyzwala ponowne doświadczenie wspomnień związanych z traumą,
3. Koszmary senne, zaburzenia snu,
4. Częste doświadczanie silnych i długotrwałych emocji awersyjnych, takich jak bezradność, poczucie winy, wstyd lub uczucie obrzydzenia,
5. Przekonanie o swoim ciele jako niegodnym, obrzydliwym, złym, nienawiść do siebie,
6. Trudności z zaufaniem innym.

Psychoterapia PTSD może pomóc w lepszym radzeniu sobie z konsekwencjami przeszłości i mimo wszystko, a może właśnie dzięki temu, stworzyć sensowne życie warte przeżycia. 

Dla kogo jest terapia DBT-PTSD?

1. Dla osób doświadczających przemocy fizycznej, psychicznej, emocjonalnej 
2. Dla osób które doznały molestowania seksualnego,  wykorzystania seksualnego
3. Dla osób doświadczających nadużycia i przemocy w dzieciństwie
4. Dla osób doświadczających unieważnienia i odrzucenia w bliskich relacjach rodzinnych, w tym dla osób z zaburzeniami osobowości borderline.

Cztery obszary problemowe utrzymują złożone PTSD:

1. Silne powiązanie pomiędzy niektórymi wyzwalaczami a siecią traumatyczną
2. Unikanie wewnętrznych i zewnętrznych wyzwalaczy traumy, w szczególności odpowiadających im uczuć, które przypominają o traumie
3. Negatywny obraz samego siebie, oparty na starych wyjaśnieniach
4. Wzorce zachowań, które podążają za negatywnymi założeniami i je potwierdzają.

Terapia PTSD w DBT koncentruje się na tych 4 obszarach problemowych:

1. Uczy mózg, że traumatyczne doświadczenia należą już do przeszłości. Ponowne przeżycie mentalne z psychoterapeutą (ekspozycja wyobrażeniowa na traumę) oddziela wyzwalacze od pamięci traumy, terapia pomaga odróżnić wspomnienia traumy od obecnej rzeczywistości
2. Pomaga zbliżyć się krok po kroku do wewnętrznych i zewnętrznych wyzwalaczy traumy i już ich nie unikać
3. Kwestionuje stare wyjaśnienia traumy i pomaga ponownie rozważyć negatywny obraz siebie. Pomaga rozwinąć życzliwe nastawienie do siebie i świata
4. Uczy działać wbrew swoim automatycznym, starym myślom i założeniom, aby zmienić swoje życie.

Terapia PTSD w DBT (terapii dialektyczno-behawioralnej) ma 3 główne cele:

1. Pomoc w przekształceniu niekontrolowanego poczucia ponownego przeżywania traumatycznych doświadczeń w kontrolowane wspomnienia,
2. Pomoc w ponownym rozważeniu założeń dotyczących siebie i świata,
3. Pomoc w zbudowaniu życia wartego przeżycia pomimo wszystkich trudnych doświadczeń.

Jakie są etapy leczenia PTSD w DBT?

1. Zapoznanie się z  historią życia pacjenta
2. Psychoedukacja na temat tego, jak zorganizowana jest sieć traumatyczna, które zachowania podtrzymują PTSD i co pacjent może zrobić, aby je przezwyciężyć
3. Omówienie najważniejszych wartości pacjenta i tego, jak wyglądałoby życie pacjenta, gdyby nie cierpiał na złożone PTSD. Rozmowa o tym, w jaki sposób PTSD uniemożliwia życie zgodne z założonymi celami,
4. Nauka umiejętności regulowania wysokiego niepokoju, dysocjacji, intensywnych negatywnych emocji, takich jak strach, poczucie winy, wstyd, obrzydzenie itp.
5. Omówienie traumatycznych doświadczeń, w tym wyłonienie jednego, najbardziej traumatycznego doświadczenia (trauma indeksowa), które jest szczególnie silne,
6. Praca nad traumą w bezpiecznym kontekście terapeutycznym. Nauka mózgu, że traumatyczne doświadczenia należą do przeszłości,
7. Praca nad byciem bardziej współczującym i wspierającym siebie,
8. Kwestionowanie założeń związanych z traumą, takich jak np. bycie winnym, złym, nikczemnym,
9. Praca nad rozwojem życia, zasobami, budowanie życia wartego przeżycia.

W jaki sposób w teraźniejszości aktywowana jest sieć traumatyczna?

Wyzwalaczami, które mogą aktywować sieć traumatyczną, mogą być emocje, myśli, stres, zapachy, reakcje z ciała, dotyk i sytuacje, które skojarzymy z sytuacją traumatyczną z przeszłości. Obecne doznania wywołują pewne wspomnienia traumy, a następnie cała sieć staje się aktywna- obejmuje to myśli, emocje i doznania sensoryczne – te, które pojawiły się podczas traumatycznego wydarzenia.

Jak aktywna sieć traumatyczna wpływa na postrzeganie teraźniejszości?

Kiedy sieć traumatyczna zostanie aktywowana, jednostka boi się tych wspomnień i związanych z nimi emocji i percepcji. Ten strach przed wspomnieniami aktywuje nasz współczulny system alarmowy, który z kolei pogarsza sieć traumatyczną.  Im intensywniejsze wspomnienia traumy, tym silniejszy strach.  Osoby dotknięte traumą postrzegają świat z perspektywy sieci traumatycznej.  Wydaje nam się czasami, że wydarzenia dzieją się w tym momencie, czasami jest jasne, że należą do przeszłości, ale determinuje to nasze samopoczucie w teraźniejszości.

Koncepcje siebie to podstawowe założenia i przekonania na temat nas samych i naszej roli w świecie. Założenia te są zakorzenione w naszych doświadczeniach biograficznych i najczęściej nie są postrzegane jako poznanie lub przekonanie, tylko jako oczywista i czysta prawda i stają się częścią naszej osobistej tożsamości. Mają też wpływ na nasze zachowanie. Chcą być powtarzane i potwierdzane, są nawykami myślowymi. Lubimy potwierdzać naszą znaną perspektywę, ponieważ daje to nam poczucie bezpieczeństwa, przewidywalności i kontroli.

Koncepcje siebie związane z doświadczeniem traumy:

1. Poczucie winy
2. Poczucie wstydu
3. Wrogość do siebie
4. Wstręt
5. Traumatyczne unieważnienie traumy

Efekty terapii:

Długoterminowe wyniki pokazują, że ponad 80% pacjentów, 8 na 10, którzy ukończyli leczenie, ma tylko minimalne objawy PTSD i może osiągać swoje nowe cele życiowe i wieść satysfakcjonujące życie.

Dialektyczna terapia behawioralna  pomaga pacjentom poprzez rozwijanie ich wiedzy i samoświadomości.  DBT to zbudowanie życia wartego przeżycia.